Categories
- Boost Your Career (6)
- Boost Yourself (8)
- Leadership (4)
Recent Posts
Κάποια χρόνια πριν μιλούσαμε για work life balance. Απ’ ότι φάνηκε δεν πήγε και πολύ καλά. Δεν κατάφεραν οι εταιρείες και οι εργαζόμενοι σε διεθνές επίπεδο να το υιοθετήσουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να πούμε ότι το καταλάβαμε στην καθημερινότητά μας.
Η αλήθεια είναι ότι το όλο εγχείρημα ήταν λίγο προβληματικό μιας και η ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής είναι κάτι πολύ προσωπικό για τον καθένα. Επίσης δεν μπορεί να υπάρχει και ένας σαφής διαχωρισμός. Πρόκειται για δυο τομείς που σε ένα ιδανικό σενάριο ενέχουν τη δημιουργία και τη δημιουργικότητα και όχι μόνο συμπορεύονται αλλά τροφοδοτούν ο ένας τον άλλον. Δεν υπάρχει κανένας νόμος που να μας απαγορεύει να αισθανόμαστε την εργασία μας ως κάτι που μας «γεμίζει», μας ευχαριστεί, μας κρατά ζωντανούς και δημιουργικούς και ότι αυτά τα συναισθήματα τα νιώθουμε μόνο στην προσωπική – οικογενειακή μας ζωή!
Από το work life balance λοιπόν περάσαμε στο well being. Οι επιχειρήσεις έχουν ένα νέο στοίχημα να κερδίσουν. Να καταφέρουν να εφαρμόσουν μια στρατηγική wellbeing για τους ανθρώπους τους. Δύσκολο εγχείρημα εάν σκεφτεί κανείς το δύσκολο και πολύπλοκο πλέον περιβάλλον.
Το συγκεκριμένο εγχείρημα μπορεί να πετύχει αλλά υπό όρους. Τους όρους τους θέτει η σύγχρονη κοινωνία η οποία όπως φαίνεται διεκδικεί 3 βασικές συνθήκες και αυτές είναι: Η ευελιξία, η συμπερίληψη και η αποκαθήλωση παραδοσιακών – συντηρητικών στερεοτυπών.
Εάν τις μεταφράσουμε σε επιχειρησιακές συνθήκες μπορούμε να φανταστούμε ποιους άξονες αφορούν και κατά συνέπεια πως μπορεί να δομηθεί η στρατηγική αυτή
Ευελιξία:
Ο σύγχρονος εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει από όπου μπορεί. Δεν χρειάζεται (εκτός από συγκεκριμένους ρόλους) να είναι στο γραφείο. Αυτή είναι μια συνθήκη win-win. Χαμηλότερο λειτουργικό κόστος για την επιχείρηση, λιγότερα έξοδα και περισσότερο προσωπικό χρόνο για τον εργαζόμενο.
Για να γίνει αυτό θα χρειαστεί να δυναμώσουμε την υπευθυνότητα και την ηγεσία σε ομάδες και εργαζόμενους
Συμπερίληψη & σεβασμός:
Δεν μιλάω μόνο για το θέμα της γυναικείας συμπερίληψης. Ας το προχωρήσουμε και σε άλλα επίπεδα όπως:
Η αποκαθήλωση παραδοσιακών – συντηρητικών στερεοτυπών:
Χρειάζεται να αναθεωρήσουμε τον ρόλο τόσο του εργαζόμενου όσο και του management – leadership. Ο εργαζόμενος δεν μπορεί να είναι πλέον κάποιος που περιμένει τα πάντα από τον προϊστάμενο ή την διοίκηση. Χρειάζεται να φύγει από τον ρόλο του εφήβου και να υιοθετήσει τον ρόλο του ενήλικα. Δλδ να χτίσει συμπεριφορές – δεξιότητες – χαρακτηριστικά όπως πρωτοβουλία, υπευθυνότητα, δημιουργικότητα, growth mindset, ανθεκτικότητα κ.α.
Όσον αφορά στο management – leadership νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας τον όρο management αλλά και την ηγεσία όπως την ξέραμε. Ο σύγχρονος ηγέτης χρειάζεται να είναι επι-δραστικός. Και για να το καταφέρει αυτό πρέπει να δυναμώσει αρκετά και να δημιουργήσει ένα «ανοιχτό» mindset απαλλαγμένο από τις πρακτικές και τα στερεότυπα των προηγούμενων δεκαετιών. Χρειάζεται να εκπαιδευτεί ξανά σε αυτό το ρόλο.
Το wellbeing είναι πράγματι ένα ωραίο ζητούμενο. Για να μετατραπεί όμως από την επιθυμία στην πράξη χρειάζεται η βούληση και η σύμπραξη τόσο των εργαζόμενων όσο και της διοίκησης.
Σε αυτό το σημείο το HR μπορεί να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την εξίσωση χαράσσοντας τη στρατηγική και υλοποιώντας καινοτόμες δράσεις.